İğneyle kuyu kazıyor, çay kaşığıyla hafriyat yapıyor, bisikletle uzaya gidiyor, yürüyerek yolları aşındırıyoruz. Çünkü saniyeler geçmeden yıllar geçmiyor ve bizdeki kibir kimsede yok. Kendimize layık gördüğümüz hayat öylesine yüksek standartlı ki, ne ahlakından vazgeçeriz, ne konforundan. Hayat tasavvurumuzda ahlak ile konfor, mana ile madde, ruh ile beden aynı anda yer alabilmekte. Tutturmuşuz bir denge konuşup duruyoruz. “Öyle bir yerdeyiz ki, yaprak döker bir yanımız, bi yanımız bahar bahçe” ve “bu ne çıldırtan denge”. Peki çıldırıyor muyuz?
Hayır tam tersine daha ince hesaplar, daha hassas ölçümler ile gittikçe kalmanın daha zor olduğu dengeyi daha iyi anlamaya çalışıyoruz. Sanıyoruz ki anladığımız müddetçe kalırız dengede. Çıldırtan dengeye aklımızla, ahlakımızla tutunuyor, duygularımızla, kibirimizle kayganlaştırıyoruz onu. Rasyonel görünümlü duygusal yaratıklar olarak cool tavırlarımızda şıpır şıpır eriyor, buna da terlemek diyoruz. Peki neden terliyoruz?
Çünkü sürekli vücuda kan pompalayan bir kalbimiz var. O kalp irademiz dışında çalışıyor. Laftan anlamıyor, dur diyorsun durmuyor. Yavaş diyorsun dinlemiyor. Bak hararet yapıyorsun, su kaynatacağım diyorsun, bana ne diyor. Sonuçta o sana uymayınca sen ona uyuyorsun, sıcak suyu boşaltıp, soğuk su içiyorsun. Üstüne de bir sigara yakıp cezalandırıyorsun salağı. Ona patronun kim olduğunu gösterdim sanıyorsun ama o da seni öksürterek karşılık veriyor bu iktidar savaşında. Bu sefer kafan karışıyor, suyuna mı gitseydim bak olan gene bana oldu, herif hala tıkır tıkır atıyor diyorsun.
Anlaşma yapmaya kalkıyorsun, iki gün sonra bir oyuncak görüyor, biri rakı içmeye çağırıyor, güzel bir kız görüyor, şartlar değişti diyip yine kafasına göre takılıyor. Atsan atılmıyor, satsan satılmıyor. Biz böyle mi anlaştıydık diyorsun, gönül işi bu sen karışma diyor. Lan nasıl karışma ya, manyak mısın sen diyorsun, iyi elinden geleni ardına koyma diyor. Bak diyorsun biz bir takımız, ne ben sensiz ne sen bensiz yapabilirsin. Anlamaz gözlerle bakarken devam ediyorsun, böyle davranmaya devam edersen beni yarı yolda bırakacaksın. Amaaaaaan diyor gittiği yere kadar. Bu lafın üstüne elinden pek bir şey gelmiyor. Böyle sinir olmuş, mal mal dururken bir şarkı çalmaya başlıyor gaipten.
Kalbim, Neden hep olmazlarda
Neden hep çıkmaz sokaklarda
Dayanmak artık kolay değil
Bırakacak gibisin yarı yolda
Sevdin olmadı
Bir dünya istedin kardeşçe, olamadı
Kalbim dayanmak artık kolay değil
Bırakacak gibisin yarı yolda
Hayır tam tersine daha ince hesaplar, daha hassas ölçümler ile gittikçe kalmanın daha zor olduğu dengeyi daha iyi anlamaya çalışıyoruz. Sanıyoruz ki anladığımız müddetçe kalırız dengede. Çıldırtan dengeye aklımızla, ahlakımızla tutunuyor, duygularımızla, kibirimizle kayganlaştırıyoruz onu. Rasyonel görünümlü duygusal yaratıklar olarak cool tavırlarımızda şıpır şıpır eriyor, buna da terlemek diyoruz. Peki neden terliyoruz?
Çünkü sürekli vücuda kan pompalayan bir kalbimiz var. O kalp irademiz dışında çalışıyor. Laftan anlamıyor, dur diyorsun durmuyor. Yavaş diyorsun dinlemiyor. Bak hararet yapıyorsun, su kaynatacağım diyorsun, bana ne diyor. Sonuçta o sana uymayınca sen ona uyuyorsun, sıcak suyu boşaltıp, soğuk su içiyorsun. Üstüne de bir sigara yakıp cezalandırıyorsun salağı. Ona patronun kim olduğunu gösterdim sanıyorsun ama o da seni öksürterek karşılık veriyor bu iktidar savaşında. Bu sefer kafan karışıyor, suyuna mı gitseydim bak olan gene bana oldu, herif hala tıkır tıkır atıyor diyorsun.
Anlaşma yapmaya kalkıyorsun, iki gün sonra bir oyuncak görüyor, biri rakı içmeye çağırıyor, güzel bir kız görüyor, şartlar değişti diyip yine kafasına göre takılıyor. Atsan atılmıyor, satsan satılmıyor. Biz böyle mi anlaştıydık diyorsun, gönül işi bu sen karışma diyor. Lan nasıl karışma ya, manyak mısın sen diyorsun, iyi elinden geleni ardına koyma diyor. Bak diyorsun biz bir takımız, ne ben sensiz ne sen bensiz yapabilirsin. Anlamaz gözlerle bakarken devam ediyorsun, böyle davranmaya devam edersen beni yarı yolda bırakacaksın. Amaaaaaan diyor gittiği yere kadar. Bu lafın üstüne elinden pek bir şey gelmiyor. Böyle sinir olmuş, mal mal dururken bir şarkı çalmaya başlıyor gaipten.
Kalbim, Neden hep olmazlarda
Neden hep çıkmaz sokaklarda
Dayanmak artık kolay değil
Bırakacak gibisin yarı yolda
Sevdin olmadı
Bir dünya istedin kardeşçe, olamadı
Kalbim dayanmak artık kolay değil
Bırakacak gibisin yarı yolda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder